 Hikmet ELP İstanbul-Azerbaycan Kültür Evinin Rehberi Qeni atam,qoca atam hardan aldın bu irfanı Ne medrese görüpsen,ne bir ilim ocağı Göz açıp görmeyipsen ata-ana qucağı Qıtlığın elasıdır sende yiye yoxluğu Sinende södürüpsen,dadmayıb uşaxlığı El qapısı-qul qapısı gezinipsen zaman zaman Taydaşların geyinip-keçinipler cavan cavan Mitqal köynek içinde su kimi axıp giden Neçe iller sayıpsan,inanmazki eşiden Baş açıq-yalın ayaq,xodaq olduğun zaman Körpe yetim qardaşın eyleyip sene güman Basıp sinen üstüne can deyipsen sesine Qapılıpsan körpenin feyzine,hevesine Ele nispet qoşupsan,qabarıpsan-çoşubsan Yazdaki Araz kimi dört yanına daşıpsan Oxumaqla-yazmaqla tanışıpsan o yerde Qatı bir yay olupsan,veten yolu esgerde Qayıdıpsan göz açıp,könül verdiyin éle Qardaşın kömeyinde düşüpsüz dilden dile Vaxt keçib dövran dönüb, év qurmaq isteyibsen Yetimlikle böyüyen birine göz qoyubsan Varlıxsız, könül dostu bir gelin getiripsen Yurtsuz, köçer quş kimi damlarda oturubsan Xan kimi bir ev damı,qış dondurur adamı Gündüzü géce kimi yoxdur bacası,camı Dağa-daşa düşüpsen,nacax,balta elinde Axşam yuyulan köynek sabah yene eyninde Kötükler qar altında,kötükler yanacağın Kökleyip daşıyıpsan isdi qalıb ocağın Qız verip,oğul verip qismetin-can yoldaşın Cavan,igit, lap qala emsali o qardaşın Gönderipsen esgere él içinde feraxla Yoxluq daddırmayıpsan sağ canına qerrahla Qayıdıp öz yurduna veten xidmeti dalı Senden yol-yordam alıp,qoçaxlığın timsalı Özün yanıxarmışsan,oxumayıp qardaşım Ona év-yuva qurmaq boyun borcum,ilk işim Ele toy eylemeli,âleme nişan qalsın Bir gelin getirmeli él içinde nam salsın Oxutsun ki qardaşım cehaletten arınsın Dosta can,düşmenime can alıcı görünsün Velhasıl toy eyledin,birliye dirlik dedin Bu qurquya lazımdır, indi mal-varlıq dedin Sen bu hesaplardasan,gelinin çox bilendi Sende uşaq çox deyip ayrılmağa bilendi İllerdir yad eyledin xeyalda kömek-birlik Qardaş saf,qardaş cahal parçalandı o dirlik .......................... Dünyaya doymuş kimi şövq yerine derd ektin İçinde beslediyin şadlığı dara çektin Yavan-yağlı böyütdün altı körpe-altı can Yoxluqda varlıq oldun,namerde el açmadan İkisi qız,dörd oğul tam kömeklik çağında Biri kömek olmadı sene el torpağında Yene de can yoldaşın qol oldu,qanad oldu Yadların torpağına can qoydu,çile doldu Can dediyin qardaşın sevdi dünya malını Canına qesbeyledi,düşünmedi dalını Düştü hekim eline,eza çekti yad elde Dostu bundan sonrası görecekdi yad elde Yene iş düştü başa, qardaş dedin can dedin Aman darlanma sene mallarım qurban dedin Sen menim yox atamsan,dirayetim-dirimsen Dünyada bel bağladığım tek qardaşım,varımsan Vahit qoyma dünyada,sensiz qalmayım yetim Cavansan senden qabax özüm torpağa yetim Mahmudum çox körpedi,göz açsın seni görsün Dil açıp danışanda emisin senden sorsun Qardaşın son defelik dünya gözüyle baxıp Dedi Qardaş bes niye gözlerinden yaş axıp? Men sağaldım,düzeldim,tasalanma qalxacam El içine inşallah sağ yanında çıxacam Mene sen ata oldun-ana oldun, can oldun Nihayeti dalımcaq sen de perişan oldun Can verdi qollarında,qoptu içinden eyvax Baxdınki kâr eylemir ne qeder çeksen de ax Sindirdin üreyine qardaşın qoxusunu Tökdün min isyan ile gözlerin ağusunu Qardaşdan sarı ilki yetim qaldın,düz yetim O vaxt düşmen içinden dedi indi döz yetim Dört körpe,bir de gelin qardaşdan dala qalan Altı idi on oldu can dediyin öz balan Ata yoxluğu hissin onlara vermemek çün Xetirlerin xoş tuttun,üzü gülsün,sévinsin Tam sekgiz il qehir çektin,ezildin yük altında Bilen bilir etdiyini, Allah bilir qatında .......................... Yurd üzre bir can yoldaşın,yene bir de sen qaldın Cavanlaşdıqca körpeler illerde sen qocaldın Axan zaman,qocalan sen,gördün bu dünya yalan Oğlun-qızın ucaldıqca yene sensen ucalan Bu vaxdında xeyalların qurtarmadı dinmedi Nice eldar sen kimi çırpınıp didinmedi Yaşa atam sen yaşa,bundan sonra şen yaşa Dözülmez intizarla den düştü eziz başa Saç ağardı,diş döküldü,gördüm belin püküldü İller boyu yanan könlün inzivaya çekildi Qara günler yaşadın,yeridin ağ günlere Uşaxlar qabağında oldun çırağ günlere Kök saldın bu torpağa gol oldun,qanad oldun Yoxluqda qurqu oldun,bu qurquya ad oldun Tasalanma,kederlenme yaşayacaq ünvanın İnşallah boş deyil mene eylediyin gümanın Sen ki eli öz bilip,yadı özge bilipsen Andolsun ki özün mende qeyret,timsal olupsan Fikrime aşladığın her sözün bir incidir Xeyallarından ırax qalmaq meni incidir. Mənbə: Antoloji.com |
Poeziya >